Belangrijke Landelijke PvdA uitspraak:
Lokale- en / of nationale productie behoort voorwaarde van overheid te zijn bij verstrekken subsidie aan bedrijfsleven en onderwijs.
Dit na discussie met Ad Melkert en Hans Spekman over aanvankelijk afgewezen amendement van Pvda Borger-Odoorn op het Partijcongres van zaterdag 17 januari 2015.
Op de agenda stond o.a. de resolutie ‘Bakens verzetten’. Een uitermate belangrijk stuk; het geeft de richting waarin de leden vinden dat de partij zich moet bewegen.
In de resolutie worden aanbevelingen gedaan om ondanks een nog steeds meer globaliserende wereld toch te komen tot een robuuste economie en solidaire samenleving.
Daarvoor is een mentale verandering nodig. De dominantie van het financieel denken dient te worden vervangen door een brede afweging tussen economische, sociale en ecologische belangen plus een veel bredere deelname van de bevolking aan de besluitvorming daarover.
Herstel van de publieke sector, weg van het neoliberale gedachtengoed zoals ingezet in de jaren negentig onder het paarse kabinet van Wim Kok waardoor Nederland steeds meer veranderde in een paradijs voor een geprivatiseerde vrijmarkt.
Niet langer het belang van het financieel kapitaal maar de mensen weer centraal, daar zal het weer over moeten gaan of anders gezegd: De economie terug naar de mensen.
Als een bakens worden naast werkgelegenheid als maatstaaf van herstel en evenwicht, omslag naar duurzaam in hogere versnelling, en transparantie (versterken verantwoording en zeggenschap), genoemd ‘innovatie en motivatie voor economische prestatie’.
De leden kunnen via hun afdeling inhoudelijk wijzigingen op de resolutie voorstellen, ook wel amendementen genoemd en waarover het congres, als hoogste orgaan in de PvdA, zijn goedkeuring geeft dan wel deze verwerpt.
Alvorens een amendement daadwerkelijk wordt voorgelegd aan het Congres, geeft het landelijk partijbestuur (na raadpleging van haar specialisten uit de Tweede Kamer) eerst nog een advies van ‘overnemen (= akkoord) of afwijzen’. Bij ‘afwijzen’ krijgt de indiener de mogelijkheid het Partijbestuur c.q. Tweede Kamer fractie te overtuigen van hun ongelijk.
Een amendement (nummer 55) van mij met een aanvulling op de oorspronkelijke resolutietekst en behorende bij het baken ‘innovatie en motivatie voor economische prestatie’, was door het Partijbestuur afgewezen met de motivering dat deze onvoldoende focus legt op het baken en niet alles benoemd moet worden wat ons aan het hart gaat. Met die argumentatie was ik het niet eens en heb mijn amendement ten overstaan van het congres verdedigt in een discussie op het podium met Ad Melkert en Hans Spekman.
Deel van de resolutie luidt:
“De gevolgen van roofbouw op de aarde en haar atmosfeer beginnen voor iedereen duidelijk te worden. Dit kan niet zo blijven. Voor een verantwoorde economische groei is vergroting van de inspanning voor onderzoek en ontwikkeling van doorslaggevend belang. Een groter deel van de inspanning moet worden gericht op de kennis die nodig is om groene groei te versnellen. We willen onze innovatie meer richten op besparing van energie- en grondstoffenkosten”.
Wat ik in de resolutie miste was dat voorkomen moest worden dat met geld van de belastingbetaler groene(re) producten en diensten worden ontwikkeld en die vervolgens over de grens in lage lonen landen worden gefabriceerd / uitgevoerd. Het levert in de onderzoeks- en ontwikkelfase weliswaar werk op voor hoogopgeleide mensen echter niet voor de mensen die die minder opleiding hebben genoten of praktische ongeschoold zijn, zij zijn veelal immers afhankelijk van de maakindustrie.
Mijn voorstel was dan ook om bij het verstrekken van subsidie voor innovatie of anders dat er door de overheid (Rijk, provincies en gemeenten) binnen de gegeven mogelijkheden afspraken worden gemaakt met onderwijs en bedrijfsleven, hoe het eenmaal ontwikkelde product (of dienst) zal bijdragen aan stimulering van de lokale – en / of nationale economie (in Nederland).
Het argument dat subsidie opgebracht wordt door de belastingbetaler dus ook van ons allen moet werken en dat een van de cruciale ambities van de PvdA is totale werkgelegenheid algemeen en dat de PvdA in het bijzonder een specifieke zorg heeft om de kwetsbaren structureel van werk te voorzien , waren voor Ad Melkert direct voldoende. Zijn reactie was direct: “ Hieraan heb ik niks toe te voegen “. Zij advies aan het Partijbestuur was: “Overnemen”. Dat advies werd door Hans Spekman zonder verder commentaar opgevolgd.
