Politieke fracties, start tenminste de discussie over het met veel geheimzinnigheid omgeven TTIP-verdrag in een openbare raadsvergadering. Maak in het belang van uw inwoners, uw toekomstige kiezers, gebruik van het initiatiefrecht. Of dat in de raad niet zal leiden tot een meerderheid voor een TTIP-vrije gemeente, is geen relevant argument om het na te laten. In deze is het veel belangrijker dat dit podium de mogelijkheid verschaft de burger te informeren en te betrekken bij de gevaren van het tot stand komen van een niet te controleren en niet te beïnvloeden TTIP-verdrag.
TTIP, het beoogde vrijhandelsverdrag van de VS met de EU, is een en al geheimzinnigheid. De verantwoordelijken zijn klaarblijkelijk bang voor publieke controle.
Zelfs nu TTIP nog niet is ondertekend, zijn individuele landen nu al het recht kwijt zelf te beslissen wie de teksten mag lezen en onder welke voorwaarden.
Begin februari mochten Duitse parlementsleden elk twee uur besteden aan het bekijken van meer dan 300 pagina’s tekst waarover al overeenstemming is bereikt; ze mochten echter geen specialisten, bijvoorbeeld ‘juristen internationaal recht’ meenemen. Er was een speciale leeskamer ingericht waarbij de parlementsleden vooraf aan een veiligheidscheck werden onderworpen (jas, tas, camera, mobile waren taboe). Ook moest elk parlementslid tekenen voor het erkennen en accepteren van geheimhouding, zo niet dan bleef de leeskamer voor hem/ haar gesloten.
Burgers, die uiteindelijk de gevolgen van TTIP zullen moeten dragen hebben al helemaal geen enkele toegang tot de geheime tekst. Dit is niet wat mij voor ogen staat bij transparant handelen. Dit verwacht je in een dictatuur maar zou in onze samenleving toch niet moeten kunnen!
TTIP is een monsterlijk verdrag dat, als het wordt aangenomen, haar klauwen ook naar gemeentes zal uitstrekken.
TTIP in het algemeen en de ISDS-clausule welke daar onlosmakelijk mee is verbonden in het bijzonder, kan een bedreiging vormen voor de lokale gemeentelijke democratie en kan schadelijk zijn voor lokale gemeentelijke regels omtrent sociale normen, milieu, economie, gezondheid, landbouw, intellectueel eigendom, cultuur enz.
De ISDS-clausule is de ‘privatisering’ van geschillenbeslechting. Bedrijven kunnen via een soortement tribunaal buiten de nationale rechtbanken om een land, provincie en gemeenten voor de rechter slepen als zij vinden dat hun belangen zijn / worden geschaad door wet- en regelgeving.
Belangrijk is te weten dat de VS nog nooit een ISDS-claim bij bestaande handelsverdragen c.q. akkoorden met landen van buiten de EU, hebben verloren.
De onderhandelingen over vrijhandelsakkoorden en dergelijke, waren altijd al met grote geheimzinnigheid omgeven en bleven veelal compleet onder de radar. Echter onder druk van de publieke opinie, heeft de Europese Commissie nu al veel meer moeten vrijgeven dan ooit het geval was.
Uit bovenstaande mag duidelijk zijn dat nog een lange weg is te gaan aangaande het verkrijgen van de noodzakelijke volledige transparantie in deze.
Er moet de zekerheid komen dat grote bedrijven het leven van de burger en die van nutsbedrijven niet moeilijker kunnen maken en/ of geen betere voorwaarden krijgen bij aanbestedingen e.d.
Het gaat om de bescherming van de werknemer en consument; sociale- en milieustandaarden mogen niet opgeofferd worden.
Daarom dan ook een oproep aan alle gemeenteraden in Nederland om zich ronduit tegen het TTIP te keren en haar gemeente ‘TTIP-vrij’ te verklaren.
Gelukkig hebben dat inmiddels al vele gemeenten gedaan. Des te massaler dit gebeurt, des te groter wordt de druk maar tegeleijkertijd ook de steun voor de leden van het Nederlandse- en Europese parlement om te zorgen voor de broodnodige volledige transparantie. Deze parlementsleden hebben die rugdekking nodig om onze minister Ploumen en de EU-commissie te kunnen bewegen dit als voorwaarde te realiseren alvorens verder onderhandeld wordt over ratificering van het TTIP-verdrag.
Tot dan:
