Mali: Het ‘ Afghanistan van West-Afrika ‘
Momenteel wordt de bevolking van Nederland voorbereid op een daadwerkelijke deelname aan een militaire VN missie in Mali. De leiding van de PVDA heeft bij monde van haar voorzitter laten weten, niet onwelwillend te staan, wanneer er een dergelijk beroep op Nederland zal worden gedaan. Dit kan ook gezien worden als een uitlokking tot zo’n verzoek, vooral nu blijkt dat niet voldoende landen bereid zijn hieraan een invulling te geven. Het is echter zeer de vraag of de geopperde argumenten daarvoor toereikend en ook juist zijn. De allerbelangrijkste vraag in deze is of militair ingrijpen van buitenaf wel een echte oplossing biedt voor de problemen in die regio of dat zij juist die in de weg staat. Tot op heden is die vraag echter ten onrechte nauwelijks aan bod gekomen.
Regeringen in West-Afrika vrezen de separatistische zowel de Islamitische agenda’s van de ‘ rebellen ‘ in Mali en dat niet zelden uit eigen belang.
Een beoogde militaire interventie weerspiegelt die wijdverbreide bezorgdheid in de regio als gevolg van de opstand in het noorden van dat land.
De mix van armoede, religie en etniciteit in dit deel van de wereld maakt een militaire actie uiterst risicovol vanwege juist ook de ‘ poreusheid ‘ van de woestijngrenzen met de omliggende landen, om nog maar te zwijgen over de verscheidenheid aan belangen van de lokale krijgsheren (handel in drugs, mensen en wapens).
Een arm land als Mali heeft in de eerste plaats behoefte aan een degelijk ontwikkelingsbeleid en kwijtschelding van de schuldenlast uit het verleden en niet te vergeten hulp bij het tegengaan van corruptie.
De hachelijke levensomstandigheden in het droge noorden van Mali zijn een voedingsbodem voor extremisme aldaar.
Meer en gerichte ontwikkelingsgeld voor dat deel van Mali zou geleidelijk de toestand aldaar stabiliseren.
Het in de voetsporen treden van Nederland in de Amerikaanse commandostrategie voor Afrika lost niks op. In tegendeel, verdere escalatie van geweld ligt op de loer, en de bevolking is de dupe d.w.z. voortzetting van dood, rechteloosheid en structureel blijvende armoede.
Waarom dat onze voorzitter (Hans Spekman) zich afgelopen weekend zo positief heeft uitgelaten over een Nederlandse deelname aan een militaire missie, is wat mij betreft te weinig onderbouwd.
Voor een dergelijke beslissing met mogelijk grote (toekomstige) gevolgen is draagvlak vereist van de Nederlandse bevolking echter wel gebaseerd op meer en ook onafhankelijk informatie dan nu het geval is.
Daarom het verzoek aan Hans om binnen de PVDA, voorafgaande aan een definitief besluit daarover door het parlement, een discussie te organiseren tussen voor- en tegenstanders, vervolgens een enquête te houden onder alle leden en ten slotte deze als advies mee te geven aan de Tweede Kamer fractie van de PVDA in de Tweede Kamer.
