De ouderbijdrage uit de Jeugdwet voor jeugdhulp is een ingewikkelde procedure en bovendien onredelijk; m.i. is er zelfs sprake van rechtsongelijkheid.
De ouderbijdrage is een bijdrage in de kosten van jeugdhulp waarbij er sprake is van hulp en verblijf buiten het gezin.
Rechtsongelijkheid.
Ouders met kinderen met psychische problemen die vijf dagen per week op school zitten, of ouders van kinderen die vanwege lichamelijke problemen in een kliniek of ziekenhuis worden geholpen: Zij hoeven niets te betalen.
Echter ouders met kinderen die vanwege hun verstandelijke- of lichamelijke handicap of ernstige gedragsproblemen een plaats hebben in een dagbehandeling / dagbesteding of ouders met kinderen die door psychische problemen in een GGZ instelling worden behandeld: Zij zijn wel een bijdrage verschuldigd.
Het argument van het kabinet voor de bijdrage is dat, ouders kosten besparen doordat het kind een deel van de dag niet thuis blijft.
Onredelijk.
Wanneer duidelijk is dat een kind specialistische hulp nodig heeft, betekent dat veelal een enorme emotionele belasting en daar komt dan nog eens de extra financiële belasting . Wanneer het opbrengen hiervan problematisch is, kan dat leiden tot zorg mijdend gedrag van de ouders, hetgeen uiteraard niet in het belang van het kind is. Dat is onacceptabel daar het belang van het kind voorop dient te staan.
Ingewikkeld.
De procedure laat ik hier buiten beschouwing.
Konklusie:
De geconstateerde onredelijkheid en rechtsongelijk zouden reeds voldoende argumenten dienen te zijn om de onderhavige eigen bijdrage voor de ouders te schrappen.
Wanneer door het kabinet 80 miljoen euro gevonden kan worden voor het verwerven van een schilderij van Rembrandt , zal het vinden van een dekking voor het gat in de staatsbegroting dat ontstaat wegens het niet doorgaan van de eigen bijdrage (naar verluidt zo’n 30 miljoen), toch niet onoverkomelijk zijn.
