PvdA Politieke Ledenraad, 8 mei 2014 te Zwolle.
Speech bij Motie “STOP verborgen toekomstige Pensioen Armoede WW’érs Nu !”
Helaas heb ik de speech maar voor de helft kunnen uitspreken omdat de voorzitter (Hr. Marnix Norder) van het Presidium (= het partijorgaan dat de vergaderingen van de Politieke Ledenraad maar ook het Congres en de Adviesraad Verenigingszaken voorzit) meende mij het zwijgen te moeten opleggen omdat er toen naar zijn beleving, reeds 3 minuten verstreken zouden zijn. Dit was absoluut niet het geval; ik was pas gevorderd tot iets verder dan halverwege. De voeding voor deze ingreep had mogelijk te maken met het feit dat er door de betrokkenheid van de PvdA top (bestuur, tweede kamer, regering) te veel tijd was gespendeerd aan de evaluatie m.b.t. de gemeentelijke verkiezingsnederlaag, het belang van de aanstaande Europese verkiezingen, de betekenis van het rapport ‘De Bakens verzetten’ plus de moeilijke te maken inschatting hoeveel tijd nog benodigd zou zijn voor de te voeren discussie over de hype in de landelijke media van dat moment d.w.z. de wens om het kinderpardon te verruimen. Het einde van de bijeenkomst mocht in verband met het tijdig thuis kunnen komen van de aanwezigen immers niet in gevaar komen. In dat licht bezien alleszins begrijpelijk, echter kon de ingreep desondanks niet waarderen want je wil de onderbouwing van de motie zo goed mogelijk neerzetten. Dat heb ik het presidium ter plaatse dan ook respectvol laten weten. Even later overkwam de Jonge Socialisten (Ton Geenen) hetzelfde en dat in nog sterkere mate. In een volgend artikel zal ik het resultaat van de motie uiteenzetten. Nu de speech die ik graag volledig had uitgesproken:
Hallo Partijgenoten,
Betreft de motie: “Stop verborgen toekomstige Pensioen Armoede, nu !”
Ik ben Menno Hilverts en dien deze motie in namens de afd. Borger-Odoorn. De motie wordt naast gewest Drenthe gesteund door zeker een 14-tal afdelingen.
(Krimpenerwaard, Leiderdorp, Bergen-NH, Ouderen Netwerk PvdA, Reusel-De Mierden, Weesp, Maasgouw, Losser, Sint-Michielsgestel, Bedum, Gemert-Bakel/Boekel, Dordrecht, Etten-Leur, Parkstad Limburg)
In de periode van 1995 t/m 2005 werd ik o.a. als lid van de Philips ondernemingsraad steeds meer en groter in omvang, geconfronteerd met reorganisaties, herstructureringen en sluitingen waarbij bijna steeds ook ontslag aan de orde was.
Als OR lid probeer je een duurzame oplossing te vinden voor het bedrijfsprobleem en tevens het aantal ontslagen te beperken; daarop is dan ook de inzet in eerste instantie gericht.
Vervolgens hou je je bezig met het afspreken van een sociaal plan en verdiep je je in de gevolgen die dat heeft voor degene die met ontslag gaan.
Waar ik toen achter kwam was dat er geen automatisme bestond dat de pensioenopbouw tijdens werkloosheid werd doorbetaald. Er bestond weliswaar een Stichting Financiering Voortzetting Pensioen en waarvan de uitvoering werd verzorgd door het SVB, echter degene die zijn baan verloor moest hiervoor wel tijdig een formulier terugsturen en aan bepaalde voorwaarden voldoen. Het was dus zaak de betrokkenen hierover indringend voor te lichten om te voorkomen dat zij onbewust zelf zouden meewerken aan het ontstaan van een pensioen gat.
Ook kwam ik er achter, dat van de pot waaruit de voortzetting van het pensioen werd gefinancierd, de bodem ras in zicht kwam.
Om voornoemde reden heb ik toen reeds bij de vakbond aangedrongen, om nu er nog tijd was, nadrukkelijk te zoeken naar een alternatief gezien de negatieve financiële gevolgen die geen voortzetting van het pensioen voor de werknemers met zich mee zou brengen.
Omdat bij cao onderhandelingen een oplossing voor een deel moet komen uit de beperkte beschikbare ruimte van een loonsverhoging voor de werkenden, zie je dat veelal gekozen wordt voor de korte termijn d.w.z. voor de gunst van de werkenden en minder tot niet voor structurele oplossingen op de lange termijn. Uitkeringsgerechtigden hebben dan veelal ook het nakijken. Het probleem kreeg dus nooit die aandacht die het wel verdiende: “ Het werd op zijn beloop gelaten”.
De Stichting deed wat het moest doen en besloot in 2009 de instroom per 1 januari 2011 stop te zetten om de voortzetting van de opbouw van de tot opdat moment geaccepteerde werknemers, blijvend te kunnen borgen.
Werkloosheid overkomt mensen en gaat gepaard met een aanzienlijk lager inkomen. Voor de mensen in banen aan de onderkant van de arbeidsmarkt, betekent dit meestal overleven tot aan de volgende betaalde reguliere baan.
Met name zij, zijn zeker niet in staat om de benodigde premie voor de opbouw in die periode maar ook later niet, zelf op te hoesten. Immers zij hebben al nauwelijks vet op de botten, en als die al wel aanwezig was, dan verdwijnt die als sneeuw voor de zon, omdat de vaste kosten tijdens werkloosheid gewoon blijven doordraaien.
Voor de mensen in de lagere inkomensgroepen betekent werkloosheid dan ook niet alleen een sociale, maar ook een financiële straf d.w.z. 1x op het moment van werkloos zijn en 1x op het moment van het gepensioneerd worden en dat terwijl in ons land algemeen geaccepteerd is, dat 2x straffen voor hetzelfde niet hoort, en toch gebeurt het.
Volgens de VAN WAARDEN resolutie en het recente rapport Melkert, moeten de bakens worden verzet. Naar ik aanneem is dat niet bedoeld als een stip aan de horizon, maar nu!
Immers, wij weten dat en de droom van betrokkenen voor ‘Een fatsoenlijk leefbaar bestaan’ nog niet is gerealiseerd, en dat het broodnodig is.
Steun daarom deze motie!
