Steenmarter verovert Nederland ?
In de eerste helft van de vorige eeuw werd op de steenmarter veel jacht gemaakt. Enerzijds omdat hij gold als rover van pluimvee en anderzijds was men gek op zijn prachtige pels. Het aantal nam daardoor zo snel af dat in 1942 bij wet werd besloten de jacht op steenmarters te verbieden. Rond 1950 was de steenmarter zo zeldzaam geworden dat hij op de lijst van beschermde diersoorten is geplaatst.
Pas diep in de tweede helft van de vorige eeuw herstel zich de populatie. Onder invloed van de steenmarters uit Duitsland neemt hun aantal weer snel toe; eerst alleen in het oosten van het land maar ook al snel worden ook meer westelijk gelegen delen van Nederland bereikt.
In tegenstelling tot veel andere diersoorten waarbij het kunnen leren op een bepaalde nog relatief jonge leeftijd stopt, behoudt de steenmarter deze vaardigheid. Juist dit stelt de steenmarter in staat zich niet alleen aan te passen aan nieuwe leefgebieden maar ook nieuw voedsel te eten. De steenmarter wordt daardoor niet alleen meer in landelijk gebied aangetroffen maar wordt nu ook in dorpen en buitenwijken van steden. Hij schuwt dus het leven in de nabijheid van de mens niet meer en vindt ook langzamerhand huizen en auto’s een goed alternatief voor struiken e.d.
Wanneer de verspreiding naar het westen zal stoppen c.q. op welk niveau dat gebeurt is moeilijk te voorspellen. Wat echter zeker is, is dat nu plaatselijk de dichtheid al ontoelaatbaar hoog is gezien de overlast die het veroorzaakt.
Bron m.b.t. de landkaartjes:
