Zeer geslaagde Platform Storm bijeenkomst (d.d. 21 november 2013) te Buinerveen m.b.t. Gezondheidsrisico’s Windturbines
De informatieve avondcessie over gezondheidsrisico’s m.b.t. industriële windparken, zoals die door een groep ondernemers (veelal landeigenaren) worden beoogd te plaatsen in de Veenkoloniën, was voor zover ik aanwezig ben geweest m.i. zeer geslaagd en zeer druk bezocht (ik denk minimaal 125 personen). Platform Storm dank daarvoor.
De aanleiding voor deze bijeenkomst is ongetwijfeld geweest dat er steeds meer, niet meer te negeren signalen uit met name het buitenland komen, dat de gezondheid en welzijn van mens en dier in de directe omgeving van windturbines zeer nadelig wordt beïnvloed. Uitgesloten wordt zelfs niet dat er sprake is van onherstelbare schade.
De signalen zijn van dien aard dat plaatsing nu van een windturbine binnen een straal van 2500 meter van de bewoning onverantwoord is en dat zo’n plaatsing dan ook volgens de wet niet moet kunnen worden gerealiseerd. Helaas maakt de wet dat nu juist mogelijk. In de gebiedsvisie van Drenthe stond aanvankelijk zelfs een afstand van 500 meter. Voor mensen die al een kwakkelende gezondheid hebben, blijken de risico’s ook nog eens extra en daarmee helemaal te groot.
Milieuorganisaties, producenten van windturbines en eigenaren van grond die daar een financieel gewin bij hebben en een de overheid die met haar terechte CO2 taakstelling heeft te dealen, allen lijken wel lak te hebben aan de risico’s die de direct omwonenden van windturbines lopen.
Zij overstemmen de waarschuwingen van wetenschappers, en andere professionals zoals artsen die zich daarbij baseren op ervaringen in het veld.
Voor de aanwezigen was het een leerzame avond waarbij ik persoonlijk niet echt iets nieuws heb gehoord. Wel vond ik op onderdelen de verstrekte informatie onzorgvuldig c.q. te zwaar aangezet maar dat terzijde, immers soms heiligt het middel het doel wat wordt nagestreefd en dat doel is het beschermen van mens en dier tegen onomkeerbare processen. Een enquêtecommissie achteraf hoe het zover heeft kunnen komen en wie daarvoor verantwoordelijk gesteld kan worden, helpt de mens en het dier niet die inmiddels de rekening in de vorm van een ongezond lichaam gepresenteerd hebben gekregen. Financiële schadeloosstelling is dan veelal niet meer dan een pleister op de wonde.
Namens de bevolking dienen politieke partijen die zeggen te geven om hun kiezers, er dan ook een hard punt van te maken dat er op korte termijn onafhankelijk onderzoek wordt ingesteld naar het door de windturbines in de praktijk op verschillende locaties geproduceerde geluid in Nederland als functie van windrichting /windsnelheid en dat over langere tijd in alle jaargetijden gemeten in zowel de eenheid dB als dBA.
Bij dBA vindt namelijk een correctie plaats op oorgevoeligheid d.w.z. het volume van de lage en hoge frequentie wordt door een meetinstrument opzettelijk verzwakt weergegeven omdat ons oor deze minder goed kan horen. In werkelijkheid krijgen echter onze organen en zenuwen in het lichaam de volle laag en een reactie die daarmee in overeenstemming is.
De wettelijke normen qua toegestane geluid zijn een jaargemiddelde over dag, avond en nacht; deze wordt weergegeven als L-DEN. Hierdoor doen hoge (piek)waarden bij veel wind , die uiteraard bepalend zijn voor de mate van fysieke- en psychische schade, er nauwelijks toe; zij vallen immers door de methodiek van jaargemiddelde weg tegen de lage gemeten waarden op momenten dat de molen geen of nauwelijks lawaai produceert d.w.z. ten tijde van weinig wind.
Ook hier geldt dat politieke partijen die hun kiezers serieus nemen, stappen ondernemen die daadwerkelijk hout snijden. Dus die de L-DEN norm doen vervangen door een maximum gekoppeld aan een bepaalde tijdsduur.
Willen politieke partijen trouwens het vertrouwen van de mensen in de politiek hervinden dan kan ook onafhankelijk onderzoek hen daarbij behulpzaam zijn of nog beter uitgedrukt: het is een voorwaarde. Om voornoemde mag onafhankelijk onderzoek naar de gezondheidsrisico’s van geluid inclusief het infra deel van het spectrum dan ook beslist niet langer uitblijven.
Een recent onderzoek door het RIVM kan de toets der kritiek van onafhankelijkheid eigenlijk niet doorstaan. De resultaten zijn namelijk wederom verkregen door een ‘literatuur’ studie i.p.v. eigen veldonderzoek. Door het RIVM zou daarbij gebruik zijn gemaakt van een door de Amerikaanse staat Massachusetts ingestelde ‘literatuur’ studie terwijl als bekend mocht worden verondersteld dat de zij op de hoogte was van een in deze niet onbelangrijk gegeven nl. dat de overheid aldaar een groot voorstander was van het plaatsen van windmolens en daarbij groot verzet ondervond van haar bevolking.
Rapporten die de ongerustheid t.a.v. de gezondheidsrisico’s meer dan ondersteunen zijn afkomstig van : Dr. Dr. Carl V. Phillips (Epidemiologisch onderzoek), Dr. Nina Pierpont ( Windturbine Syndroom), Dr. Michael A. Nissenbaum (slaapstoornissen), Daniel Shepherd (algehele gezondheid), Dr. Alex Salt & Timothy Hullar (binnenoor). Een beetje googlen geeft u een gedetailleerde inzicht in deze materie.
Voordat de Portugese professor Mariana Alves Pereira haar lezing hield, ben ik op weg gegaan naar een FNV bijeenkomst in Stadkanaal die als thema had ‘ Verplichte tegenprestatie in geval van uitkering, een goed voornemen? ‘. Het was mij niet mogelijk te kiezen voor of het ene of het andere.
Mariana doet op de universiteit van Lissabon reeds 30 jaar onderzoek naar de effecten op de gezondheid van mensen door het hoorbare- en niet hoorbare laagfrequente deel van het geluidsspectrum.
Haar onderzoeken bevestigen inmiddels reeds geruime tijd de schadelijke gevolgen hiervan maar tenminste zo belangrijk, geven zij een theoretische verklaring voor wat met de organen in het lichaam gebeurt onder invloed van de te blootstelling aan dat geluid. Dat laatste is bitter nodig om de argumentatie van sceptici te ontkrachten, dat veel van wat mensen zeggen te ervaren tussen hun oren zou zitten d.w.z. zich inbeelden. Gelukkig zijn er steeds meer gerespecteerde wetenschappers in Amerika die haar theorie in deze onderschrijven; er is echter nog een lange weg te gaan voordat deze algemeen erkend wordt.
