Zaterdag 14 november2015 was ik aanwezig op de Politieke Ledenraad van de PvdA in Amersfoort
Deze bijeenkomst werd uiteraard overschaduwd door de barbaarse aanslagen in Parijs waarmee de daders slechts één doel voor ogen hebben: Het ondermijnen van onze waarden van (samen)leven. Een (samen)leven hier die ongeacht geloof, huiskleur, geaardheid en afkomst gebaseerd is op waarden als vrijheid, gelijkwaardigheid, tolerantie, democratie, rechtvaardigheid, solidariteit enz. met al zijn onvolkomenheden want die zijn er immers ook en daaraan moet blijvend gewerkt worden zodat niemand zich buitenstaander voelt en is.
Wijken voor terreur, ingegeven door de angst voor nieuwe aanslagen, is geen optie. Geen centimeter! Onze waarden en die van de Fransen (‘Egalité, Fraternité en Liberté’) zijn sterker dan de kogels van de daders. Alleen vastberadenheid in het verdedigen van voornoemde waarden kan het antwoord zijn. Schouder aan schouder zullen we die waarden dan ook moeten verdedigen door ze voortdurend uit te dragen.
Alleen dan kan worden voorkomen dat door de weliswaar begrijpelijke angst voor aanslagen, de verdelers in onze samenleving sterker worden en de verbinders zwakker.
Tegelijkertijd dienen we ons te willen beseffen wat de drijfveren zijn van de mensen die zich aansluiten bij deze daders. Wat is de oorzaak van hun woede, de ontevredenheid en antiwesterse sentimenten? Alleen door die proberen te begrijpen zijn de problemen hier op te lossen. Daarvoor is bereidheid nodig om met hen die met de daders mogelijk sympathiseren, in gesprek te gaan en niet alleen met hen die hier tot de groep geslaagden behoren, zoals nu m.i. te veel veelal gebeurt! Maar zijn we daartoe bereid, of is onze angst voor het geven aan hen van een platform met alle risico’s van dien, groter dan de kans op verbetering van hun situatie en daarmee de angel halende uit de tegenstelling “ Wij – Zij “.
Mijns inziens hebben we in deze geen keuze: “Als we een inclusieve maatschappij daadwerkelijk willen, moeten we de instelling hebben met eenieder in gesprek te gaan, zelfs al zij daarvoor nu nog niet ontvankelijk lijken te zijn “. Het kost zweet, echter het kan tranen voorkomen. Daarom moeten we gaan voor een ‘Van Waarden’ gedreven beleid, dat is één van de weinige wegen, zo niet de enige om tot een structurele oplossing op termijn te kunnen geraken!
Tot slot, wil ik stilstaan bij families van de doden en de gewonden, allen slachtoffer van dit soort zinloze acties in Parijs en elders, hen wens ik sterkte in het verwerken van hun verlies en in hun strijd om er weer bovenop te komen.
